Η ψυχολογική μίανση

Η επιστροφή στην ρουτίνα της δουλειάς και μόνο χωρίς καμμιά ενασχόλιση με τα κοινά, ήταν μια διαδικασία επίπονη, προσπάθησα να είμαι σε  μια κατάσταση επαγρύπνησης, ωστόσο μέσα μου ήξερα πως όλα είχαν τελείωσει.
Η απογοήτευση, η αγανάκτηση αλλά και η παρατήρηση των ίδιων καταστάσεων που επαναλαμβάνονται και να χειροτερεύουν επιβεβαίωναν ότι η αρχική απόφαση ήταν σωστή και η ιδιώτυπη κατάσταση απομόνωσης θα με βοηθούσε να στραφώ και να βρώ τα ίχνη του δρόμου του ονείρου και να διατηρήσω ζωντανή την πορεία προς την αναβάπτιση του Είναι.
Ανυπακοή στις αρχες του ονείρου σημαίνει αυτοκαταστοφή, σημαίνει εσωτερική αυτοκτονία. Η εξωτερική ζωή, δεν μπορεί να κάνει τίποτα άλλο από το να αντανακλάσει εκείνη την ασωτερική αυτοκτονία.
Για πολλούς μήνες εξαντλητικές προσπάθειες αυτοπαρατήρησης και επαγρύπνησης, για να μην παρασυρθώ από την αρνητητικότητα που με περικύκλωνε από παντού. η περίοδος αυτή της απομόνωσης μου επέτρεψε να παρατηρήσω το φαινόμενο της ψυχολογικής μόλυνσης του ανθρώπου.
Οι καταστροφικές σκέψεις και τα αρνητικά συναισθήματα όχι μόνο μόλυναν το άτομο, αλλά και το περιβάλλον, τα άτομα που ζούν μέσα σε αυτό και σε όσους έρχονται σε επαφή με αυτό.
Αυτή η αποκάλυψη νομίζω μου αποκάλυψε ότι οι αρνητικές σκεψεις, το αρνητικό συναίσθημα μπορούν να μεταδοθούν σε άλλα άτομα και να υποκινηθούν σε συλλογικές αντιδράσεις, μηχανικές πολύ συχνά βίαιες σαν ψυχολογικά αντνακλαστικά.
Έχει αρχίσει η ευτυχία, η αγάπη, η χαρά, η ευγνωμοσύνη, η γαλ.ηνη και γενικά ανώτερες καταστάσεις της υπόστασης, είναι συναισθήματα τα οποία έτσι όπως είναι η ανθρωπότητα δεν μπορεί να νιώσει.
Για να παραχθούν τα θετικά συναισθήματα πρέπει το άτομο να έχει προετοιμαστεί και να κάνει δουλειά με τον εαυτό του, ώστε να μπορεί να αντιμετωπίσει και να εξαλείψει τα στρώματα άγνοιας και χυδαιότητας και όλα όσα εμποδίζουν την ανάπτυξη του Είναι.
 Οι άνθρωποι και η κοινωνία είναι βαθύτατα περίλυπες, πραγματικές βιομηχανίες πόνου, παράγουν και τρέφουν φαινομενικά άχρηστες αγωνίες. 
Τεράστιες ποσότητες ενέργειας σπαταλούνται σε διχασμούς και συγκρούσεις μεταξύ ομάδων και μεταξύ ατόμων, σε άχρηστα και δυσάρεστα συναισθήματα, σε καταστάσεις αγωνίας, άγχους σε καταστάσεις ανησυχίας και οξυθυμίας.
Η προσπάθεια του ατόμου να αλλάξει τον εαυτό του, βρίσκει όλους απέναντι, πρέπει οι άνθρωποι να θυμηθούν να ζητούσουν συγχώρηση, να αλλάξει πορεία ο καθένας, γιατί οκόσμος δεν μπορεί να μετακινήσει ούτε μία καρφίτσα χωρίς την συγκατάθεσή μας.
Οκόσμος είναι όπως τον έχουμε ονειρευτεί.
Πρέπει να αλλάξουμε πορεία.